Dystrofia rogówki śródbłonkowa Fuchsa

Dystrofie rogówki to grupa zwykle dziedzicznych, obustronnych, wolno postępujących zmian rogówkowych. Dystrofia Fuchsa powstaje w śródbłonku, jest zwykle obustronna i objawia się w starszym wieku, częściej u kobiet. Towarzyszy jej zwiększone ryzyko zachorowania na jaskrę pierwotną otwartego kąta. W początkowych stadiach wraz ze zmniejszeniem się ilości komórek śródbłonka dochodzi do powstania coraz większej liczby charakterystycznych wypukłości w centralnej części rogówki. Na skutek zaburzenia funkcji śródbłonka z czasem może dojść do powstania obrzęku istoty właściwej i keratopatii pęcherzowej. W miarę postępu schorzenia dochodzi do zmętnienia rogówki i wrastania naczyń krwionośnych w głąb istoty właściwej.

W leczeniu stosuje się środki hipertoniczne, leki obniżające ciśnienie wewnątrzgałkowe, miękkie soczewki kontaktowe. W przypadkach zaawansowanych, którym towarzyszy utrata przezierności rogówki, czasem konieczny jest przeszczep drążący rogówki.

Pacjent z dystrofią Fuchsa powinien być regularnie badany w kierunku jaskry z okresowym, kontrolnym wykonaniem obrazowych badań tarczy nerwu wzrokowego HRT, warstwy włókien nerwowych siatkówki GDx, tomografią OCT nerwu wzrokowego oraz badaniem pola widzenia HFA i FDT. W przypadku rozpoznania jaskry powinno być wdrożone odpowiednie leczenie przeciwjaskrowe.